Ιούλιος, ο μήνας της αναμονής, αυτός που μετράς την κάθε μέρα με ανυπομονησία, αυτός που περιμένεις να περάσει γρήγορα για να έρθει ο άλλος, ο μήνας των διακοπών.
Κάθε χρόνο τον σπρώχνω αυτόν τον μήνα να φύγει. Φέτος είπα να αλλάξω αντιμετώπιση απέναντι του.
Αν και δεν μπήκε με τις καλύτερες διαθέσεις εγώ θα του δώσω ακόμα μια ευκαιρία. Θα δώσω ευκαιρία και σε αυτόν και σε εμένα. Θα τον διασκεδάσω βρε παιδί μου, θα δω φίλους, θα βγω, θα περάσω καλά. Συνήθως τον βάζω στον πάγο και μπαίνω και εγώ. Όχι φέτος. Φέτος θα τον βγάλω έξω, στον ήλιο, θα λιώσει μαζί με τα παπούτσια μου.
Έχοντας περάσει δύο μήνες με ένταση, με γεγονότα που με ξεπερνάνε, που ελπίζω ότι δε θα ξανά ζήσω, δε θα ξαναδώ, στην οθόνη, στην πλατεία, γύρω μου... Θέλω αυτός ο μήνας να σπάσει τη γκαντεμιά, την αλυσίδα των δυσάρεστων καταστάσεων.
Ναι, έχω προσδοκίες από αυτόν τον μήνα. Περιμένω να μου δώσει θετική πάσα για τον Αύγουστο. Τη χρειάζομαι και θα την εχω. Ακούς Ιούλιε; Θα την έχω!
Καλό Μήνα να έχουμε.
