Amaral Y Beto Cuevas - Te necesito

Como quieres que te olvide...








Άγιος Σώστης - Μύκονος.

Eurovision

Πηγή φώτο: http://www.myworld.gr/assets/media/Top/people/87288.jpg



Με τη Eurovision συμβαίνουν δυο πράγματα ή είσαι fan ή είσαι επικριτής, δεν υπάρχει μέση κατάσταση, αδιαφορία σίγουρα δεν υπάρχει. Είναι ένας διαγωνισμός, τραγουδιού; χωρών; κουστουμιών; ό,τι και να είναι δεν παύει να είναι διαγωνισμός πόσο μάλλον όταν η κάθε αποστολή που στέλνουμε μας εκπροσωπεί ως χώρα. Ναι αδιάφοροι σίγουρα δεν είμαστε.

Από τους Antique και μετά άρχισα να παρακολουθώ και εγώ το διαγωνισμό όπως και οι περισσότεροι φαντάζομαι γιατί ήταν η πρώτη φορά που φτάσαμε τόσο κοντά στη νίκη. Όταν δέ νικήσαμε, απογειωθήκαμε και ο διαγωνισμός τραγουδιού έγινε αυτοσκοπός. Είμαστε οι καλύτεροι, το πιστεύαμε και το φωνάζαμε τόσο δυνατά που δημιουργούσαμε τόσο θόρυβο με αποτέλεσμα να γίνουμε γραφικοί και ενοχλητικοί. Στέλναμε τους καλύτερους, τους κατά εμάς καλύτερους, με τόση σιγουριά και έπαρση που καιγόμασταν μόνοι μας, γίναμε τόσο αντιπαθητικοί όσο μας άξιζε, ίσως.

Όλοι όσοι μας εκπροσώπησαν στο παρελθόν επέμεναν ότι πάμε «χαλαρά» ο φετινός το εννοεί και το κάνει πράξη.
Η εκπροσώπηση μας φέτος γίνεται από έναν τραγουδιστή που είναι χαμηλών τόνων ούτως ή άλλως, δεν προκαλεί με τις εμφανίσεις του ακόμα και όταν ήταν στο απόγειο της καριέρας του παρέμενε προσγειωμένος.

Ναι, φέτος πάμε χαλαρά και κατά τη γνώμη μου με μια από τις καλύτερες εκπροσωπήσεις ever με έναν άνθρωπο που κάνει το όνειρο του πραγματικότητα , με έναν άνθρωπο που χαμογελάει πάνω στη σκηνή ευτυχισμένος με αυτό που ζει, ευτυχισμένος που κόπιασε και πήγε με τις καλύτερες, για τον ίδιο, προϋποθέσεις γιατί αν περίμενε από εμάς υποστήριξη, σώθηκε. Τρέμουμε μην τυχόν και νικήσουμε και πώς θα μπορέσουμε να διοργανώσουμε του χρόνου εμείς τον διαγωνισμό, εμείς οι χρεωμένοι και almost χρεοκοπημένοι. Αλλά όπως τραγουδάει και ο δικός μας πάνω στη σκηνή «όλα θα τα αλλάξω και θα το φωνάξω, περασμένα ξεχασμένα κι’ όλα απ’ την αρχή ξανά.»

Άντε να πούμε και εμείς « Πλήρωσα όσα χρωστούσα και τα δανεικά» και να έρθουμε στα ΟΠΑ μας.

Τα ρέστα μου

Πηγή φωτογραφίας: http://blogthea.gr/NextStep/ioe-aeai-aeiae-iiaea/22810-dhniuueioa-dhaeeiy-eaeniy.html




Κάλπικο το τάλιρο...

πάμε για κάνα καφε....

Ένα βαρύ γλυκό καφέ παρακαλώ...

Αυτή η άγνωστη αυτή

Δημοκρατία, το κινητό μου δεν την αναγνωρίζει, το αυτόματο λεξικό του με προειδοποιεί «άγνωστη λέξη». Μου κάνει εντύπωση; Με παραξενεύει;

Τι να μου κάνει εντύπωση στο παράλογο που συμβαίνει γύρω μου;

Στο ότι οι βουλευτές σήμερα ΔΕΝ ψηφίζουν κατά συνείδηση; Δεν μπορούν να διαφωνήσουν με το κόμμα τους; Με την όποια γραμμή του κόμματος ; Με τον πρωθυπουργό; Με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας;

Της ποιάς; Είπαμε, άγνωστη λέξη.

Άραγε είναι εποχή για διαφωνίες, για διαγραφές και για αστάθεια;

Σήμερα που το αναφαίρετο δικαίωμα του πολίτη για απεργία και διαμαρτυρία ενάντια στα άδικα και πρωτοφανή μέτρα της κυβέρνησης αμαυρώνεται από τη στυγνή δολοφονία 4 ανθρώπων.

Δημοκρατία; Όχι βέβαια, είπαμε, άγνωστη λέξη.

Αύριο θα ξέρουμε...

Πηγή φωτ: troktiko -http://troktiko.blogspot.com

3 άνθρωποι πέθαναν σήμερα, 3 ή 4 θα δείξει αύριο η νεκροψία...

Εκτός απο το οτι μετέφεραν τα "θερμά τους συλλυπητήρια" με βραχνή σχεδόν τρεμάμενη φωνη στις οικογένειες των θυμάτων, οι πολιτικοί μας, εκτός του οτι μίλησαν όλοι για βία και δολοφονία, αυτό που τους "έκαιγε" ήταν η εικόνα της χώρας προς τα έξω.

Αυτό μας μάρανε...

Η εικόνα της χώρας είναι αυτή που φτιάξατε εσείς αγαπητοί μου με τόση "φροντίδα" και "αγάπη" χρόνια τώρα, με μέθοδο και ακρίβεια κινήσεων ζηλευτή.

Μπορείτε να δρέψετε τους καρπούς των κόπων σας ήρεμοι και ήσυχοι οτι τα καταφέρατε.

Ναι σήμερα μας βλέπουν όλοι και εμάς και εσάς.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ !

Παράξενη Πρωτομαγιά