Eurovision

Πηγή φώτο: http://www.myworld.gr/assets/media/Top/people/87288.jpg



Με τη Eurovision συμβαίνουν δυο πράγματα ή είσαι fan ή είσαι επικριτής, δεν υπάρχει μέση κατάσταση, αδιαφορία σίγουρα δεν υπάρχει. Είναι ένας διαγωνισμός, τραγουδιού; χωρών; κουστουμιών; ό,τι και να είναι δεν παύει να είναι διαγωνισμός πόσο μάλλον όταν η κάθε αποστολή που στέλνουμε μας εκπροσωπεί ως χώρα. Ναι αδιάφοροι σίγουρα δεν είμαστε.

Από τους Antique και μετά άρχισα να παρακολουθώ και εγώ το διαγωνισμό όπως και οι περισσότεροι φαντάζομαι γιατί ήταν η πρώτη φορά που φτάσαμε τόσο κοντά στη νίκη. Όταν δέ νικήσαμε, απογειωθήκαμε και ο διαγωνισμός τραγουδιού έγινε αυτοσκοπός. Είμαστε οι καλύτεροι, το πιστεύαμε και το φωνάζαμε τόσο δυνατά που δημιουργούσαμε τόσο θόρυβο με αποτέλεσμα να γίνουμε γραφικοί και ενοχλητικοί. Στέλναμε τους καλύτερους, τους κατά εμάς καλύτερους, με τόση σιγουριά και έπαρση που καιγόμασταν μόνοι μας, γίναμε τόσο αντιπαθητικοί όσο μας άξιζε, ίσως.

Όλοι όσοι μας εκπροσώπησαν στο παρελθόν επέμεναν ότι πάμε «χαλαρά» ο φετινός το εννοεί και το κάνει πράξη.
Η εκπροσώπηση μας φέτος γίνεται από έναν τραγουδιστή που είναι χαμηλών τόνων ούτως ή άλλως, δεν προκαλεί με τις εμφανίσεις του ακόμα και όταν ήταν στο απόγειο της καριέρας του παρέμενε προσγειωμένος.

Ναι, φέτος πάμε χαλαρά και κατά τη γνώμη μου με μια από τις καλύτερες εκπροσωπήσεις ever με έναν άνθρωπο που κάνει το όνειρο του πραγματικότητα , με έναν άνθρωπο που χαμογελάει πάνω στη σκηνή ευτυχισμένος με αυτό που ζει, ευτυχισμένος που κόπιασε και πήγε με τις καλύτερες, για τον ίδιο, προϋποθέσεις γιατί αν περίμενε από εμάς υποστήριξη, σώθηκε. Τρέμουμε μην τυχόν και νικήσουμε και πώς θα μπορέσουμε να διοργανώσουμε του χρόνου εμείς τον διαγωνισμό, εμείς οι χρεωμένοι και almost χρεοκοπημένοι. Αλλά όπως τραγουδάει και ο δικός μας πάνω στη σκηνή «όλα θα τα αλλάξω και θα το φωνάξω, περασμένα ξεχασμένα κι’ όλα απ’ την αρχή ξανά.»

Άντε να πούμε και εμείς « Πλήρωσα όσα χρωστούσα και τα δανεικά» και να έρθουμε στα ΟΠΑ μας.