Θείος Γιώρης

-Που πας; Δεξιά βρε κορίτσι μου στο δρόμο, ας τους άλλους εσύ στη θέση σου!
- Ωχ καημένε Γ. με τόσο φαί το βράδυ θα σφυρίζουμε σαν τους Κύκλωπες!
- Πάτα το λίγο θα σβήσει, έχει και άλλες ταχύτητες εκτός απο δευτέρα το καημένο, θα μπουκώσει!
- Που λες, όταν κόπηκε το καράβι στη μέση ευτυχώς ήμουνα στην πλευρά που ήταν η κουζίνα, είχαμε φαί και ζήσαμε μέχρι να μας μαζέψουν.
- Όχι τόσο δεξιά! Μην πάμε να συναντήσουμε τη γριά αμαρτία είναι (στροφή-γκρεμός "το πήδημα της γριάς")
- Πολύ όμορφή ήτανε μαθές μελαχρινή με μακριά μαλλιά κατράμι και δυό μάτια κάρβουνα αναμμένα με καίανε σε κάθε ματιά. Την άφηκα εκεί που τη γνώρισα τη σπανιόλα μου, ας όψεται εκείνο το γράμμα της μάνας που μου άφηνε την κατάρα της αν εγκατέλειπα γυναίκα και παιδιά για να μείνω με την ξένη.
- Το φλάς!
- Μια σταλιά ήμουνα όταν με πιάσανε, δεν τους είπα τίποτα γι' αυτό που βρήκα, όλο το νησί πέρασε για να με αφήκουν να βγω, παπάδες, γιατροί, ακόμα και ο δήμαρχος τίποτα αυτοί εκεί, να με κρατάνε μέσα, η μάνα μαυροφορεμένη απόξω να κλαίει και να οδύρεται για την άδικη μοίρα της και για το μόνο αρσενικό που της είχε απομείνει να είναι κλειδωμένο. Με αφήκανε τελικά μετά από καιρό, πέντε δράμια είχα απομείνει αλλά βγήκα.
- Βρε παιδί μου είπαμε να προσπεράσουμε όχι να τον πάρουμε μαζί μας τον καημένο τον μηχανόβιο!
- Μπάρκαρα μικρός και βγήκα στη στεριά με άσπρα μαλλιά, βρήκα παιδιά μεγάλα και γυναίκα ξένη πιο ξένη απο τη σπανιόλα μου και έτσι ξανά μπάρκαρα για να έρθω εδώ που γεννήθηκα να βρω άλλη οικογένεια δικιά μου με μικρά παιδιά που τα είδα να μεγαλώνουν.
- Θυμάσαι τότε που είχα έρθει να σε ακούσω να παίζεις πιάνο στο θεατράκι με τον πατέρα σου; Τι ωραία που ήταν!
- Μάρη Βαγγελιώ ήντα κάνεις; Όλο τούτο το φαί εγώ θα το φάω; Για ποιον με πέρασες για τον Δράκουλα;
- Άστηνα μαρή πια μεγάλη κοπέλα είναι ήντα θα πάθει.
- Καλή είναι, τι να το κάνω μάρε ανιψιέ τώρα που η θάλασσα γίνηκε γιαούρτι επέσαν τα κουτάλια...
- Έλα να αλλάξουμε θέσεις μη σε δει η μάνα σου στο τιμόνι και ποιός μας σώνει!

Buen viaje Tio

Σάββατο βράδυ

Photo source: http://www.trekearth.com

με πανσέληνο είπα να πάω σινεμά ακολουθώντας επιθυμία άλλου που ήθελε να δει την ταινία καιρό τώρα. Είχα περάσει μια εβδομάδα με πυρετούς και βήχα και ήταν μια καλή ιδέα για "ελεγχόμενη" έξοδο. Η ταινία αυτή πέρυσι ήταν υποψήφια για το ξενόγλωσσο όσκαρ, το πήρε και της άξιζε.
Καταπληκτική ταινία από όλες τις απόψεις, από τους ηθοποιούς τη σκηνοθεσία, τη φωτογραφία, τη μουσική, την ισορροπία του δράματος με τα κωμικά στοιχεία.

Ένα αργεντίνικο αριστούργημα.

El Secreto de Sus Ojos

Πηγή Φώτο: http://greatdirectorsgreatmovies.blogspot.com

Καλό Χειμώνα

Πρωί, καφές αρωματικός, μπαλκόνι, θέα τον ουρανό.


ήχος

Σε εσένα

Πηγή φωτο:www.crystalinks.com

Μου είπαν οτι στην αρχή δε με ήθελες, φοβόσουν τη διαδικασία, την προσμονή, αυτή που δεν ξέρεις αν θα έχει το καλό αποτέλεσμα που θες, το είχε παρόλα αυτά. Με αγάπησες το ξέρω, το ένοιωσα, κάποιες φορές περισσότερο κάποιες άλλες λιγότερο, όπως και εγώ.
Με δηλητηρίασαν αρκετές φορές, με έστρεψαν εναντίον σου άλλες τόσες, ήμουν μικρή δεν ήξερα, δεν καταλάβαινα, έπρεπε παρόλα αυτά να σε μάθω, να προσπαθήσω να σε καταλάβω, δεν το έκανα, ούτε αργότερα που είχα το μυαλό, που μπορούσα να σκεφτώ δεν το έκανα.
Εσύ αποφάσισες να μείνεις αμέτοχος παρέδωσες νωρίς πνεύμα και σώμα σε άλλους, σε αυτούς που δε σε αγάπησαν ή ίσως σε αγάπησαν κάποια στιγμή αλλά ποτέ δε σε κατάλαβαν, ναι αυτό είναι, ποτέ δε σε κατάλαβαν πραγματικά. Δεν το ήθελες, δεν το ήθελαν και οι άλλοι και τελικά δε συνέβη, αυτό είναι το λυπηρό.
Σου πήρε αρκετό χρόνο για να φύγεις εντελώς ίσως ο αποχαιρετισμός δε σου ήταν εύκολος ή πάλι ήξερες τι θα αφήσεις πίσω σου και για αυτό το καθυστέρησες όσο δεν έπαιρνε. Βλέπεις ακόμα και σε αυτή την κατάσταση η παρουσία σου ήταν σημαντική δεν θα μάθεις ποτέ πόσο καταλυτική υπήρξε για τους υπόλοιπους που άφησες πίσω σου. Το μετά ήταν δύσκολο, πολύ δύσκολο και κάποιες φορές ενοχικά ανακουφιστικό.

***

Ήταν Κυριακή βραδάκι είχα φορέσει το κατάλευκο φουστάνι μου που έκανε μπαλού κάτω (έτσι το λένε νομίζω), τα μαλλιά, μετά από μεγάλο καυγά, κατάφερα να τα αφήσω λυτά, κυματιστά, ονειρευόμουν τη στιγμή που θα τα έπαιρνε ο αέρας στο γυαλό. Με είδες, μου είπες πόσο όμορφη ήμουν, σαν νύφη, άλλωστε δε θα με δεις έτσι, με πήρες απο το χέρι και φύγαμε, οι δυο μας, ήταν η νύχτα μας. Κάθε χρόνο αυτή η νύχτα ήταν δική μας.
Η τελευταία βραδιά της ναυτικής εβδομάδας και στο λιμάνι είχε πανηγύρι, με πλανόδιους πωλητές που είχαν έρθει μόνο για αυτή τη βραδιά να πουλήσουν τα κάθε λογής και εποχής εμπορεύματα τους, φωσφορίζοντα γιογιό θυμάμαι, αυτά μου έκαναν εντύπωση και οι πολύχρωμες σβούρες που φώτιζαν και σε ζάλιζαν. Δεν ήθελα τίποτα, μου έφταναν τα βεγγαλικά που έκαναν τη νύχτα- μέρα, η μουσική που έβγαινε απο τα φωτισμένα πλοία και εσένα που με κρατούσες από το χέρι.
Συνήθως προχώραγες αρκετά βήματα μπροστά και πασχίζαμε να σε προλάβουμε όχι όμως αυτή τη βραδιά, αυτή τη φορά πήγαινες με το δικό μου ρυθμό δίπλα μου, συνήθως σταμάταγες να μιλήσεις στους γνωστούς που συναντούσες, όχι αυτή τη βραδιά, αυτή τη φορά χαιρετούσες απλά και σφίγγοντας μου το χερί προχωρούσαμε προς τα φωτισμένα καράβια, προς τη μουσική και τα βεγγαλικά.

***

Αυτή τη βραδιά θυμάμαι πιο έντονα, ήταν και η τελευταία φορά που τη ζήσαμε, απο όλα όσα κάναμε μαζί και ήταν πολλά ευτυχώς.
Σήμερα στο δρόμο καθώς προχωρούσα αισθάνθηκα ένα σφίξιμο στο χέρι, χωρίς λόγο, χωρίς κάποιο άλλο χέρι να με πιέζει και μου ήρθε αυτόματα αυτή η βραδιά στο νου , νόμιζα οτι είχα αρχίσει να ξεχνάω αλλά ευτυχώς όχι.

Σου άρεσε αυτό καλά θυμάμαι ε;

Bienvenue dans ma Réalité

Θέλω