 |
| La Rambla photo: Borrachera |
 |
| Άγαλμα Κολόμβου photo: Borrachera |
Δεξιά στη La Ramba βρίσκεται η Barri Gotic η ιστορική πλευρά της Βαρκελώνης, ένας λαβύρινθος από δρομάκια ουσιαστικά που καταλήγουν σε πλατείες. H πιο φτωχική πλευρά της Βαρκελώνης. Την τελευταία μέρα χάθηκα σε αυτά τα δρομάκια ψάχνοντας να βρω τον ναό Santa Maria del mar δυστυχώς δεν τον βρήκα αν και με το χάρτη αν χείρας δεν τα κατάφερα, η έλλειψη προσανατολισμού που έλεγα πάρα πάνω θριάμβευσε, έχει πολλά αξιοθέατα αυτή η πλευρά με πρώτο και καλύτερο τον Καθεδρικό ναό της πόλης.
 | ||
| Boqueria photo:Borrachera |
 |
| Photo: Borrachera |
 |
| photo: Borrachera |
 |
| Dali Museo - photo:Borrachera |
Την επόμενη μέρα κατευθύνθηκα στην πόλη Figeres, 140χλμ έξω από τη Βαρκελώνη, από την οποία κατάγονταν ο Dali με σκοπό να επισκεφτώ το Μουσείο του.Η βόλτα εκεί ήταν αποκαλυπτική, το μουσείο του Dali είναι ακριβώς όπως ήταν ο ίδιος υπέρ-ρεαλιστικό όπως και η τεχνική του. Αργότερα διαβάζοντας έμαθα ότι εκεί που είναι χτισμένο το Μουσείο, ήταν στα παιδικά χρόνια του Dali, το θέατρο της πόλης και ότι εκεί έκανε την πρώτη του έκθεση ζωγραφικής.
 |
| Dali Museum photo: Borrachera |
Μοναδική η περιπλάνηση στο τεράστιο αυτό αξιοθέατο με τα έργα του και επίσης εντυπωσιακό το Μουσείο με τα κοσμήματα που είχε σχεδιάσει ο ίδιος.
 |
| Dali photo: Borrachera |
Ο Dali εκτός από την τέχνη του και την “λίγο” ιδιόμορφη συμπεριφορά του ήταν γνωστός ηδονοβλεψίας, γι' αυτό δεν αποτελεί έκπληξη ότι βρίσκεται θαμμένος παράλληλα και πίσω από τις γυναικείες τουαλέτες που λειτουργούν στο Μουσείο του.
 |
| Girona photo: Borrachera |
Φεύγοντας από τη Figeres (Φιχέρες) πέρασα από τη Girona (Χιρόνα), μια πανέμορφη γραφική πόλη κυρίως γοτθικής αρχιτεκτονικής και αυτή με λαβύρινθους για δρομάκια διατηρημένη εντυπωσιακά, πραγματικά νομίζεις ότι ζεις σε εκείνη την εποχή με ιππότες και άμαξες που μπορεί να ξεπροβάλουν από κάποιο στενό ανά πάσα στιγμή.
 |
| Girona photo: Borrachera |
 |
| Onyar - Girona photo:Borrachera |
Το σημείο δε στην παλιά πόλη που τη διασχίζει ο ποταμός Onyar είναι μαγικό, με τα πολύχρωμα σπίτια τριγύρω που καθρεφτίζονται στα πράσινα νερά του να σε προσκαλούν να μείνεις εκεί για πάντα, μαγεμένη και ευτυχισμένη γι αυτό που αντικρίζουν τα μάτια σου και αισθάνεται η ψυχή σου
 |
| Casa Battlo photo: Borrachera |
Το βράδυ με περίμενε η έκπληξη του Casa Batllo, πέρασα από μπροστά του μην μπορώντας ο εγκέφαλος μου να κατανοήσει αυτό που έβλεπε, ένα κτίριο απίστευτης ομορφιάς, γεμάτο καμπύλες δεν υπάρχει ούτε μια ευθεία ούτε για πλάκα, αναρωτιέσαι πόσα χρώματα-σχέδια μπορούν να χωρέσουν σε ένα κτίριο, θυμίζει ραχοκοκαλιά δράκου, κάποιοι το χαρακτήρισαν τρομακτικό στην όψη εμένα με εντυπωσίασε είναι ένα από τα πολλά αριστουργήματα του Antonio Gaudi και το δικό μου αγαπημένο.
 |
| Casa Mila photo: Borrachera |
Το άλλο υπέροχο και εξίσου διάσημο κτίριο του Gaudi είναι το Casa Mila ή La Pedrera (παλαίστρα) διόλου τυχαίο το όνομα καθώς στη στέγη του δεσπόζουν καπνοδόχοι που θυμίζουν πολεμιστές.
 | |
| Barcelona - Photo: Borrachera |
Η βασική χορεύτρια χτυπιόταν πάνω στη σκηνή με το σώμα της, τα χέρια της, τα πόδια της, το πρόσωπο της, κάθε ένας μυς ξεχώριζε - χόρευε από τον πόνο και την απόγνωση κάποιου χαμένου έρωτα που εξιστορούσε ο τραγουδιστής και της έδινε ρυθμό, ρυθμό με τη φωνή του και μόνο, δε χρειάζονταν κάποιο μουσικό όργανο ήταν σαν να έπαιζε μια ολόκληρη ορχήστρα με βιολιά και βιολοντσέλα, σαν να είχαν πάρει φωτιά τα δοξάρια τους και μαζί τους εμείς που αισθανόμασταν την ίδια φωτιά να μας πλημμυρίζει και να μας καίει.
Η βραδιά έκλεισε σε ένα μπαρ στην Barceloreta την παραλία της Βαρκελώνης με την υπέροχη αμμουδιά και τα αμέτρητα μπαρ και εστιατόρια κατά μήκους της που σε προσκαλούσαν να μπεις σε όλα, παρόλα αυτά διάλεξα το τελευταίο στη σειρά, εκεί, όρθια, παρασύροντας και τους υπόλοιπους της παρέας να ξεχάσουν για λίγο τις αναπαυτικές καρέκλες των εστιατορίων-μπαρ και να θυμηθούν τα "νιάτα" τους, εκεί, όρθιοι, ακουμπώντας τα ποτά τους στα πεζούλια γύρω από το μπαρ λικνίζοντας το σώμα τους στον ρυθμό της μπιτάτης μουσικής του. Τι όνειρο είδα εκείνο το βράδυ δε θυμάμαι αλλά ξύπνησα ψιθυρίζοντας το “dance me to the end of love”.
 |
| Ισπανικό Χωριό photo: Borrachera |
Η περιήγηση στην Βαρκελώνη συνεχίστηκε στο Ισπανικό χωριό εκεί συναντήσαμε την ελληνίδα η οποία διατηρεί καφέ-σοκολατερί που φτιάχνει φραπέ στους εθισμένους σε αυτόν έλληνες επισκέπτες. Εγώ έμεινα πιστή στη συνήθεια της χώρας που βρισκόμουν πίνοντας έναν υπέροχο εσπρέσο.
Εκεί είδα την τέχνη της δημιουργίας γυάλινων αντικειμένων με φυσητό γυαλί, πως μια ρευστή διάφανη μάζα έπαιρνε σχήμα και υπόσταση στα χέρια των τεχνιτών μέσα από νερό και φωτιά. Αγόρασα βεντάλιες και ένα ζευγάρι σκουλαρίκια μοναδικά, όπως μου είπε η δημιουργός τους για να θυμάμαι που ήμουν και φορώντας τα να θέλω να επιστρέψω. Την πίστεψα. Ο σκοπός της επετεύχθη και εγώ έφυγα χαρούμενη για τη μοναδικότητα των αποκτημάτων μου.
 | ||||||||||||||
| Barcelona- photo: Borrachera |
Ανέβηκα στο όρος Monsuik έχοντας την ευκαιρία να απολαύσω τη Βαρκελώνη από ύψος 230 μέτρων πανοραμικά, πολλές φωτογραφίες και βόλτες μετά επέστρεψα στην πόλη για να δω από κοντά το κύκνειο αριστούργημα του Gaudi, τη Sagrada Familia (Αγία Οικογένεια).
 |
| Βαρκελώνη από ψηλά photo: Borrachera |
 | |
| Monsuik - Χορός |
 |
| Βαρκελώνη απο ψηλά photo: Borrachera |
 | |
| Sagrada Familia |
 |
| Sagrada Familia photo: Borrachera |
 | |
| Picasso photo: museumblogs.org |
Επισκέφτηκα το Μουσείο του Picasso, της ιδιοφυίας αυτής που αν και η ουρά για να μπεις ήταν αποτρεπτική η υπομονή μου με αντάμειψε βλέποντας συγκεντρωμένα τα έργα του και τις διάφορες περιόδους που πέρασε η δουλειά του αλλά κ ο ίδιος. Σε αντίθεση με το πολύβουο Μουσείο του Dali στο Μουσείο του Picasso η σιωπή και ο σεβασμός ήταν τόσο μεγάλος που μπορούσες πραγματικά να τον δεις κάπου εκεί να ζωγραφίζει μια από τις ερωμένες του πάνω στον καναπέ του.
 |
| Plaza de Espana photo: Borrachera |
Το τελευταίο βράδυ έζησα κάτι μοναδικό στην πλατεία Plaza de Espana (Πλάθα ντε Εσπάνια) με τα μαγικά της σιντριβάνια, το ένα μέσα στο άλλο, που χόρευαν σε διάφορες μουσικές και άλλαζαν χρώματα και σχήματα σύμφωνα με το ρυθμό και την ένταση της μουσικής. Ένα θέαμα μοναδικό που δεν πρέπει κανείς να χάσει όταν επισκεφτεί τη Βαρκελώνη. Λίγο βρεγμένη αλλά γεμάτη από ευφορία από αυτό που είδα και άκουσα κατευθύνθηκα στην παραλία για να απολαύσω την τελευταία αυθεντική paella του ταξιδιού.
 |
| Plaza de Espana photo: Borrachera |
 |
| Plaza de Espana photo: Borrachera |
 |
| Plaza de Espana photo: Borrachera |
Από τότε που γύρισα από τη Βαρκελώνη έχω τρελάνει τους γύρω μου με εξιστορήσεις και επιχειρήματα για το πόσο όμορφη, ζωντανή και ξεχωριστή πόλη είναι η Βαρκελώνη και πως θα μπορούσα να μείνω μόνιμα εκεί. Aλλά και εγώ τι άλλο θα μπορούσα να γράψω πω - θυμηθώ για μια πόλη που τα αξιοθέατα της είναι τα σπίτια που ζουν οι πολίτες της…
“Φορώντας τα σκουλαρίκια έγραψα αυτό το κείμενο να μου θυμίζουν τη Βαρκελώνη και να ελπίζω ότι θα επιστρέψω σύντομα.”
 |
| photo: Borrachera |
