Borrachera: 2011

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Βόλτα στο Φλοίσβο

Τριήρης Ολυμπιάς

Ξεπροβάλλει

Αβέρωφ

Πέφτει

Δύει

Μπαλόνια παντού

Φωτίζει

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Η δική μου Μύκονος

Το νησί που μεγάλωσα τυχαίνει να είναι το πιο διάσημο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για πολλούς λόγους, δυστυχώς όχι για τους καλύτερους.

Είναι γνωστό για τους εγχώριους celebrities που το επισκέπτονται, για την ξέφρενη διασκέδαση και τα διάφορα έκτροπα που γίνονται στο όνομα της.

Το δικό μου νησί δεν είναι αυτό.

Δεν είναι οι ούτε οι celebrities, ούτε οι νεόπλουτοι που το επισκέπτονται κάθε καλοκαίρι, ούτε τα νυχτερινά μαγαζιά που στο όνομα του κέρδους επιτρέπουν να γίνονται τα αίσχη. Στο δικό μου νησί δεν χρεώνουν την ξαπλώστρα υπέρογκα επειδή βρίσκεται δίπλα στον τάδε γνωστό. Στο δικό μου νησί οι καταστηματάρχες δεν είναι αγενείς με τους πελάτες.

Στο δικό μου νησί οι άνθρωποι είναι ανοιχτοί, ευγενικοί και φιλόξενοι.

Μεγάλωσα στη Μύκονο, την αγαπάω, την πονάω και με λυπεί να τη βλέπω να περιφέρεται στα κανάλια σαν πόρνη έτοιμη πάντα να ικανοποιήσει τα γούστα των "πελατών" της.

Ακόμα και εκεί υπάρχουν όρια

Όχι αυτό δεν είναι το νησί μου.

Αγ΄Αντώνης

Το νησί μου είναι η χωμάτινη αλάνα που έπαιζα, έτρεχα, έπεφτα και λερωνόμουν.

Είναι ο Άγ' Αντώνης, το εκκλησάκι, μια ανάσα από την πόρτα του σπιτιού μου. Τα πεζούλια του ποτέ δεν ήταν άδεια. Υπήρχαν πάντα παιδιά που έπαιζαν. Γείτονες, που το σούρουπο μαζεύονταν να ρεμβάσουν και να κουτσομπολέψουν.

Είναι τα σοκάκια που έτρεχα για να συναντήσω τους φίλους μου.

Είναι οι αυλές των γειτόνων που έπαιζα.

Είναι ο Γυαλός που περπατούσα από πάνω μέχρι κάτω αμέτρητες φορές κάθε βράδυ περιμένοντας τον πατέρα μου για να πάμε σπίτι.

Είναι οι άνθρωποι που σου λένε καλημέρα κάθε πρωί με χαμόγελο.

Είναι οι φρεσκοασβεστωμένες αυλές και δρόμοι που για να τους διασχίσεις παίζεις κουτσό για να μην πατήσεις τον νωπό ασβέστη.

Είναι ο γέρο-μανάβης που σου προσφέρει ένα μήλο επειδή του χαμογέλασες.

Είναι ο Άη Χαραλάμπης που στα βράχια του έμαθα τις πρώτες μου βουτιές.

Είναι οι Κάτω Μύλοι που δε μας άφηναν οι γονείς μας να πάμε λόγω των απόκρημνων βράχων τους.

Είναι η Αλευκάντρα, η πρώτη εικόνα που έβλεπα κάθε πρωί που έβγαινα από το σπίτι και η τελευταία κάθε βράδυ που έμπαινα.

Είναι ο πλανόδιος μανάβης με το γαϊδουράκι του που πουλάει τα ζαρζαβατικά του στο Γυαλό και στα σοκάκια.

Είναι ο κυρ Μανούσος που με το χειροκίνητο ξύλινο καρότσι του μεταφέρει τις βαλίτσες των τουριστών από το λιμάνι στο ξενοδοχείο.

Είναι η κοπανιστή πάνω στο γλυκό παξιμάδι με λάδι τομάτα και ρίγανη.

Είναι ο ήχος της σαμπούνας στα πανηγύρια και ο ξέφρενος χορός στα χοιροσφάγια της.

Είναι η μυρωδιά της θάλασσας. Ο ήχος των κυμάτων. Οι ανθρώπινες φωνές. Οι ανθρώπινες παρουσίες.

Αλευκάντρα

Δυστυχώς η χωμάτινη αλάνα έγινε πλατεία,
Ο Άγ' Αντώνης ερήμωσε.
Τα σοκάκια γέμισαν ασφυκτικά που μετά βίας χωράς να περάσεις.
Οι γείτονες πέθαναν.
Ο Γυαλός γέμισε με καφετέριες και εστιατόρια.
Ο νεαρός μανάβης είναι πια αγενής και όχι μήλο δε σου προσφέρει αλλά σου χρεώνει και το βλέμμα.

Η Αλευκάντρα έγινε Μικρή Βενετία.
Ο πλανόδιος μανάβης εξαφανίστηκε, πόσα μανάβικα μπορεί να αντέξει ένα νησί...
Ο κυρ Μανούσος έχει πια μηχανάκι, αν και ξαφνιάστηκα ευχάριστα όταν τον είδα τον Αύγουστο να μεταφέρει με το καρότσι του πράγματα.
Η μυρωδιά της θάλασσας έχει καλυφθεί από τη μυρωδιά των φαγητών που βγαίνει από τα αμέτρητα εστιατόρια.
Ο ήχος των κυμάτων αντικαταστάθηκε από τον ήχο των αυτοκινήτων, των μηχανών και της έντονης μουσικής.
Οι άνθρωποι πολλαπλασιάστηκαν, αλλά τι παράξενο, οι ανθρώπινες παρουσίες ελαττώθηκαν δραματικά...

"Οι Μύλοι από κάτω"

Δεν είμαι εναντίον της ανάπτυξης, ούτε του τουρισμού, ξέρω πόσο πολύ έχουν δουλέψει οι Μυκονιάτες για να φτάσουν εδώ, μαζί τους εγώ και η οικογένεια μου. Αλλά νομίζω ότι κάπου το χάσαμε, κάπου το γρήγορο κέρδος νίκησε τον νησιώτη και έχασε την ταυτότητα του.

Πιστεύω ακόμα στον Μυκονιάτη και στη Μυκονιάτισσα, υπάρχουν ακόμα πολλοί που ασχολούνται με τα κοινά, τα τοπικά προϊόντα και τον πολιτισμό της. Θέλουν η Μύκονος να διατηρήσει την ανθρωπιά της και την ομορφιά της αναλλοίωτη από τα περιττά φρου φρού.

Η Μύκονος είναι διασκέδαση, είναι η θάλασσα, είναι ο πολιτισμός της, είναι τα βράχια της, είναι η μυρωδιά της, είναι η μουσική της, αλλά πάνω από όλα είναι οι άνθρωποι της.

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

"Έλα να πάμε στο νησί"

photo: borrachera, Πλησιάζοντας στο νησί

Φέτος αποφάσισα να κάνω τις διακοπές που ονειρευόμουν χρόνια τώρα. Αυτές που σε βρίσκουν σε μια παραλία σε κάποιο νησί με το παρεό και ένα βιβλίο. Τίποτα άλλο. Όλη μέρα εκεί, να αγναντεύεις τον γαλάζιο ορίζοντα, να ανασαίνεις το θαλασσινό αεράκι και να γίνεσαι ένα με το δροσερό αρμυρό νερό.

Τα κατάφερα....

photo:borrachera, Γαύριο

photo: borrachera

Ταξίδεψα σε ένα κυκλαδίτικο νησί μόλις 2 ώρες με το πλοίο από τη Ραφήνα. Σε ένα νησί που οι εναλλαγές έδιναν και έπαιρναν. Το πράσινο τοπίο εναλλάσσονταν με τα βράχια και τη θάλασσα.

Κυκλαδίτικο νησί μεν αλλά....

Έχει χαρακτηριστεί το νησί των διανοούμενων με ναυτική παράδοση και μεγάλες οικογένειες εφοπλιστών με καταγωγή από αυτό. Ο αγαπημένος μου Έλληνας ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος κατάγονταν από εκεί.

Η Άνδρος είναι ένα νησί που σε μαγεύει από τη στιγμή που αποβιβάζεσαι στο Γαύριο. Όταν αρχίζεις να το εξερευνείς δε, καταλαβαίνεις ότι δεν βρίσκεσαι σε ένα απλό νησί. Με 300 παραλίες να σε περιμένουν να τις ανακαλύψεις, με πηγές να ξεφυτρώνουν από παντού, η πιο γνωστή είναι αυτή της Σάριζα.

photo: borrachera, Σάριζα

photo:borrachera, Πηγές Μένητων

photo: borrachera, "τόπος λατρείας" Χωριό Μένητων

Έμεινα στο Μπατσί σε μια όμορφη γραφική βίλα, που το μεράκι της ιδιοκτήτριας και οι προσωπικές της ζωγραφιές την έκαναν ξεχωριστή. Η πόρτα του μπάνιου μου "έλεγε" κάθε πρωί καλημέρα με λουλούδια πολύχρωμα να με προετοιμάζουν για ακόμα μια όμορφη περιπέτεια.

photo:borrachera, ζωγραφισμένη από την κα Ρένα

photo: borrachera, Είσοδος στη βίλα

Της Γριάς το Πήδημα, το Μπατσί, το Ατένι, οι Αποθήκες, ο Άγιος Κυπριανός, η Χρυσή άμμος, ο Άγιος Πέτρος, η Βόρη, τα πίσω Γιάλια, ο Χαλκολιμιώνας και ο Φελλός είναι κάποιες από τις παραλίες που επισκέφτηκα η μια καλύτερη από την άλλη.

Στο Ατένι υπάρχουν δυο παραλίες, η μικρότερη σαν κολπίσκος είναι η χαρά των παιδιών, ρηχή για πολλά μα πάρα πολλά μέτρα, μια τεράστια πισίνα ουσιαστικά.

photo: borrachera, Ατένι

Της Γριάς το πήδημα είναι πανέμορφη, εντυπωσιακή και η πιο γνωστή ίσως του νησιού λόγω του τεράστιου βράχου που αναδύεται από τα νερά της και αναπαριστά τη Γριά που πνίγηκε σε αυτό το σημείο.

Χάρηκα πολύ και τον Άγιο Κυπριανό ανάμεσα στο Μπατσί και στο Γαύριο, απάνεμη τις περισσότερες μέρες, τα απογευματινά μπάνια τα έκανα εκεί ανελλιπώς.

photo: borrachera, Μπατσί

photo: borrachera, Μπατσί όταν δύει...

photo: borrachera, θέα από το μπαλκόνι

Επισκέφτηκα τη Χώρα της Άνδρου για να δω το Αρχαιολογικό Μουσείο και να περπατήσω στους δρόμους της. Ήπια τον καφέ μου στην παραλία Νειμποριό της Χώρας και περπάτησα μέχρι την παραλία Παραπόρτι όπου εκβάλει ο Μεγάλος ποταμός.

photo: borrachera, Χώρα Άνδρου

photo:borrachera, Παραπόρτι

photo: borrachera, Αγ. Κυπριανός

Η Άνδρος με ξάφνιασε, ως νησιώτισσα δε φανταζόμουν ότι θα μπορούσε να με εντυπωσιάσει εύκολα κάποιο άλλο κυκλαδίτικο νησί. Η Άνδρος τα κατάφερε. Έφυγα μαγεμένη, ξεκούραστη, ευχαριστημένη με την επιλογή μου και αποφασισμένη να ξαναπάω.

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Καλώς τον!

Ιούλιος, ο μήνας της αναμονής, αυτός που μετράς την κάθε μέρα με ανυπομονησία, αυτός που περιμένεις να περάσει γρήγορα για να έρθει ο άλλος, ο μήνας των διακοπών.
Κάθε χρόνο τον σπρώχνω αυτόν τον μήνα να φύγει. Φέτος είπα να αλλάξω αντιμετώπιση απέναντι του.
    Αν και δεν μπήκε με τις καλύτερες διαθέσεις εγώ θα του δώσω ακόμα μια ευκαιρία. Θα δώσω ευκαιρία και σε αυτόν και σε εμένα. Θα τον διασκεδάσω βρε παιδί μου, θα δω φίλους, θα βγω, θα περάσω καλά. Συνήθως τον βάζω στον πάγο και μπαίνω και εγώ. Όχι φέτος. Φέτος θα τον βγάλω έξω, στον ήλιο, θα λιώσει μαζί με τα παπούτσια μου.
    Έχοντας περάσει δύο μήνες με ένταση, με γεγονότα που με ξεπερνάνε, που ελπίζω ότι δε θα ξανά ζήσω, δε θα ξαναδώ, στην οθόνη, στην πλατεία, γύρω μου... Θέλω αυτός ο μήνας να σπάσει τη γκαντεμιά, την αλυσίδα των δυσάρεστων καταστάσεων.

Ναι, έχω προσδοκίες από αυτόν τον μήνα. Περιμένω να μου δώσει θετική πάσα για τον Αύγουστο. Τη χρειάζομαι και θα την εχω. Ακούς Ιούλιε; Θα την έχω!

Καλό Μήνα να έχουμε.

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Όπου

σκάει το κύμα

photos by borrachera

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Καλό καλοκαίρι.

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα

http://www.facebook.com/event.php?eid=218838154801328

Χθες δεν πήγα, σήμερα όμως θα είμαι και εγω εκεί.

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Τι Μάϊος!

photo borrachera

Έχει κάτι αυτός ο μήνας. Μάιος, Άνοιξη, η φύση γιορτάζει, εμείς;

Πέρυσι Μάιο πέθαναν οι υπάλληλοι της τράπεζας και ένα αγέννητο μωρό.

Σε αυτόν τον μήνα γεννήθηκε και πέθανε ένας πολύ σημαντικός και Καλός άνθρωπος, ένας αθόρυβος άνθρωπος στην καθημερινότητα του αλλά τι φασαριόζος και υπέροχος στο πανί...

Χθες ένας άνθρωπος δολοφονήθηκε γιατί τόλμησε να αντισταθεί στους δολοφόνους του προσπαθώντας να κρατήσει την κάμερα με την οποία θα κατέγραφε τη γέννηση του παιδιού του.

Έχει κάτι αυτός ο μήνας...

Ο καιρός φτιάχνει αρχίζει να θυμίζει Άνοιξη αλλά γύρω μου βλέπω τον Χειμώνα.
Στο δρόμο, στο μετρό, στο γραφείο, στα μαγαζιά, παντού παγωνιά. Αλήθεια πότε χάσαμε το συγχρονισμό μας με τον καιρό; με τη φύση; με τη ζωή;