" To step or not to step... "

Το πρωινό ξύπνημα είναι ούτως ή άλλως βασανιστικό παρόλα αυτά το συνηθίζεις, αναγκαστικά, παίρνεις το λεωφορείο να πας στη δουλειά σου. Χαζεύεις έξω από το παράθυρο, χαζεύεις τον κόσμο γενικά και την απόλυτη μακαριότητα που βρίσκεσαι, για όσο διαρκεί το "ταξίδι", έρχεται να τη διακόψει μια φωνή. "Πίσω εσύ! Πήγαινε πίσω!" προσπαθείς να καταλάβεις ποιος το λέει σε ποιόν.
Ένας ηλικιωμένος κύριος με το βιβλιάριο του ΙΚΑ αν χείρας, ήδη εκνευρισμένος προφανώς από την ταλαιπωρία που τον περιμένει, το φωνάζει σε ένα άλλον επιβάτη διαφορετικού χρώματος, εθνικότητας και ηλικίας. Ο νεαρός απορημένος τον κοιτάζει, ο ηλικιωμένος επαναλαμβάνει την προσταγή του, αυτή τη φορά με χειρονομία, τον σπρώχνει. Ο νεαρός κάνει στην άκρη και λίγο πίσω σιωπηλός, μόνο του ρίχνει κλεφτές ματιές. Η στάση να κατέβει ο ηλικιωμένος φτάνει εκεί ο νεαρός και αφού έχει βεβαιωθεί ότι έχει κατέβει από το λεωφορείο λέει κάτι στη γλώσσα του. Ο ηλικιωμένος έξω από το λεωφορείο πια, σταματάει μπροστά στην πόρτα αρχίζει να βρίζει τον νεαρό και σηκώνει το χέρι του σχηματίζοντας τη γνωστή άπρεπη χειρονομία και ετοιμάζεται να ξανανέβει στο λεωφορείο, ένα γέλιο ακούγεται από κάπου, ο νεαρός κάνει ένα βήμα πίσω από μόνος του αυτή τη φορά. Η πόρτα κλείνει. Το λεωφορείο φεύγει, ο ηλικιωμένος έμεινε εκτός. Ο νεαρός έκανε ένα βήμα μπροστά.
Έχεις ξυπνήσει πια για τα καλά.

Festival for ever!

Πηγή φώτο: http://www.festivalbyrona.gr/main.php







Βρέθηκα το Σάββατο βράδυ στο Κosmos Festival στο Θέατρο Βράχων, η βραδιά απο μόνη της ήταν μαγική, το δε σκηνικό του θεάτρου υποβλητικό, τη μαγεία τη συμπλήρωναν οι μουσικές των συγκροτημάτων που έπαιρναν μέρος στο Festival. Μουσικές της Ισπανίας, της Amparo Sanchez με μια guest εμφάνιση των δικών μας Locomondo, των γνωστών πλέον στη χώρα μας Ojos de brujo και της ελληνικής μπάντας THE SMOKEY BANDITS .

Αυτός όμως που έκανε την πιο φαντασμαγορική, τρελή, σχεδόν "παρανοϊκή" εμφάνιση ήταν ο Shantel. Ο γεννημένος στη Γερμανία με καταγωγή απο τη Ρουμανία, μουσικός, dJ, παραγωγός και showman, για μένα, τα έδωσε όλα πάνω στη σκηνή, κάτω απο αυτή, δεξιά της , αριστερά της, όταν έπαιξε πια, το πιό γνωστό κομμάτι του σε εμάς, Disco Partizani "κάηκε" το Θέατρο.

Αεικίνητος πάνω στη σκηνή, πάνω στα ηχεία, πάνω στον κόσμο, ναι, πάνω στον κόσμο. Έπεσε πολλές φορές πάνω στα χέρια των fans που ήταν μπροστά στη σκηνή, μια φορά τους ξέφυγε και έπεσε κάτω αλλά συνέχισε να τραγουδάει και ξαναέπεσε στα χέρια του κόσμου. Ούρλιαζε, φώναζε, σε καλούσε να σηκωθείς απο τα άβολα παγκάκια του θεάτρου και να χοροπηδάς μαζί του. Ακόμα και η παρέα μου που ήταν "ήσυχη" όλη τη βραδιά στην ώρα του Shantel δεν κάθισε λεπτό.

Μετά απο αυτή την εμφάνιση όποιος και να έβγαινε ήταν χαμένος, μάταια η τραγουδίστρια των Οjos de brujo μας καλούσε να συμμετέχουμε πιο ενεργά, ήμασταν χαμένοι στη θύμηση της τρέλας του Shantel.

Σίγουρα η κορυφαία στιγμή της βραδιάς.

Θάνατο ή Πόλεμο, τί ζητάς απ' τα δυο;

"Παραφράσαμε λίγο το τραγούδι της γνωστής απόλυτης για τις ανάγκες του πόστ."

Τι να πω γι αυτό που συμβαίνει από χθες; Έπαθα σοκ πραγματικά.
19 νεκροί σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά, 10 σύμφωνα με το Ισραήλ, ακόμα και ένας άνθρωπος να χάσει τη ζωή του είναι ένα τραγικό και άδικο γεγονός. Πόσο μάλλον όταν μια χώρα ανοίγει πυρ εναντίον ανθρώπων που ταξιδεύουν για να βοηθήσουν ανθρώπους.
Σε μια περιοχή που βράζει ταξίδευαν άνθρωποι από διάφορες χώρες με διαφορετικές συνήθειες, απόψεις, ζωές αλλά με την ίδια επιθυμία, να βοηθήσουν έναν άλλο διαφορετικό λαό.
Το πιο τραγικό από όλα είναι ότι μάθαμε γι αυτήν την εκστρατεία βοήθειας επειδή χάθηκαν άνθρωποι, διαφορετικά θα πέρναγε στα "ψιλά γράμματα" των ειδήσεων.

Με εξέπληξε τόσο ευχάριστα ότι 40 Έλληνες ήταν μέλη αυτής της προσπάθειας και δε μένω στο ότι κινδύνεψαν μόνο Έλληνες, αλλά ότι υπάρχουν πραγματικά σε αυτή τη χώρα κάποιοι που ξεπερνάνε τα δικά τους προβλήματα και σύνορα για να βοηθήσουν άλλους.

Αυτό που έγινε χθες και που δυστυχώς συνεχίζεται είναι μια εν ψυχρώ δολοφονία ανθρώπων, χωρών και εν τέλει της ανθρωπιάς.

Πως μπορεί να ξεκινήσει ένας πόλεμος...